İş yaşamımın önemli bir bölümünü şimdi Rusya Federasyonu olan eski Sovyetler Birliği ile iş ilişkileri geliştirmek için geçirdim. Bu yüzden de yaklaşık 100 defa Moskova’ya gitmem gerekti.
Çocukluğumdan beri resim sanatına olan hayranlığım bu seyahatlerde çok gelişti.
Bugün sizlerle yapımı 20 yıl süren bir tablonun öyküsünü paylaşmak istiyorum.
Düşününün yaşamınızın yarısını tek bir tablo yapmak için harcıyorsunuz ve o tablo bittiği zaman hak ettiği ilgiyi görmüyor.
Üstelik değeri ancak siz öldükten sonra anlaşılıyor ve ölümsüz bir eser olarak hala bizlere ilham veriyor.
Resim Alexander Ivanov’un eseri. Boyutları 540 santime 750 santim. Moskova’da Tretyakov Müzesinde sergileniyor.
Resimin konusu İsa’nın müritlerine görünmesi. İşin ilginç yanı İvanov bu resmî yapmak için değişik zamanlarda resimde yer alan kişileri ve mekanları konu alan yaklaşık 300 resim yapmış. İsa’nın arkasında gözüken alan için Napoli körfezine gitmiş oranın resimlerini yapmış. Her insan figürü için ayrı tablolar boyamış.
Galeride tüm bu resimler büyük resime giden yönde sağa sola dizilmiş. Sanki bir ayrıntılardan hareket ederek bütüne varmak gibi bir kavram oluşmuş.
Rusya’ya açılma projesi bir çok zorluklarla dolu idi, ülkeler arası siyaset, gelişmiş Avrupa ülkelerinin o pazardaki hakimiyeti, bizim ihracat malları kalitemizin yetersizliği, Türk mallarına karşı ön yargı, hepsini inançla karşıladım.
Bu süreçte ne zaman moralim bozulsa Moskova’da Ivanov’un bu resmini ziyaret ederdim. Onun inancını, hayal kırıklıklarını ve azmini hatırlar sonra tekrar kaldığım yerden yoluma devam ederdim.
İvanov’un resmî ve resmin öyküsü bana hep ilham verdi. Yapmaya çalıştığım şeyin bir gün anlaşılacağına olan inancımı güçlendirdi.
Benim yolumun yani Rusya İş geliştirme projemin bir de adı vardı, Moskova’da kaldığım otele giden yolun adını bu iş geliştirme projeme vermiştim, Prospect Mira; Barış Caddesi.
Ben yaşarken hayal ettiğim şeyleri gerçekleştirebildim. Rusya’ya Türkiye’den ilk defa endüstriyel ürün olan buz dolabı kompresörleri sattım.
Hepimizin yaşamında zorluklar vardır, geldiğimiz yerde insanlar bizi o bitmiş tablo olarak görürler. O tabloya giden çalışmaları kimse bilmez, hatırlamaz ama biz yaşayanlar hatırlarız.
Ivanov’un tablosu bana hala ilham veriyor, her şeye rağmen daha iyi bir dünyanın mümkün olduğuna inanıyorum ve çalışmaya devam ediyorum.
Sevgi ve güzelliğin iyiliğe olan inançlarımızı güçlendireceğine inanıyorum.
Sizi yolda tutan İvanov’unuz ne?