Futbol üzerine bir şeyler yazmaya çekiniyorum çünkü bu konuda etrafımdaki herkes benden daha çok şey biliyor.
Biraz evvel Fenerbahçe futbol takımının şimdilik de olsa ligden çekilmeme kararı aldığını sevinerek okudum, şimdi yazıyorum.
Ben Galatasaraylıyım, ama belki yaşımdan dolayı belki de yaşamda geldiğim noktadan dolayı çoğu taraftarlardan farklı bir Galatasaray taraftarıyım.
Yıllar önce bir Galatasaraylı arkadaşımın davetiyle Ali Sami stadına maça gitmiştim.
Maçta Hagi’nin oynadığını da hatırlıyorum, ama galiba Gençlerbirliği ile oynuyorduk, sonra maç başladı aynı anda stad Fenerbahçe aleyhine küfürler ile çınladı. Ben neden böyle çirkin bir şey yapıldığını sordum, cevap şu oldu:
Onlar da aynısını bize yapıyor.
Mahatma Gandhi şöyle der:
Göze göz, dişe diş düşüncesi bütün dünyayı kör eder.
Ve bugün geldiğimiz noktada bu, Türk Futbolu tüm takımlarıyla ve taraftarlarıyla kör oldu.
Bir seferinde Karadenizden dönen Fenerbahçe kafilesine pompalı tüfekle ateş edilmiş çok şükür kimse zarar görmemişti.
O iğrenç saldırıda bile Fenerbahçe takımı neden ölmedi diye üzülen sefil insanlar olmuştu.
Nostaljik olmak istemiyorum ama çocukluğumdaki futbol dünyasını özlüyorum.
Biz çocukken Metin Oktay ve Turgay Şeren kadar Lefter Küçükandonyadis ve Can Bartu’ya da hayrandık.
Dünya değişti, futbol bir endüstri oldu, duygusuz ve acımasız bir dünya düzeninde takımlar ezeli rakip olmaktan çıkıp azılı düşmanlar oldu.
Para herşeyi ezdi geçti, futbol bahis dünyasının ruleti oldu.
Bir arkadaşım bana şöyle dedi:
Fenerbahçe ligden çekilirse Galatasaray şampiyon olur mu?
Ona şöyle cevap verdim:
Metin’le Turgay o kupayı kaldırır mıydı?
Gandhi’nin bir başka sözü burada bize yol gösterebilir:
Dünyada görmek istediğiniz değişikliğin kendisi siz olun.’
Bu dünyada herşey zıddıyla var olur, Fenerbahçe’siz bir ligde Galatasaray öksüz kalır, bunun tersi de aynen geçerlidir.
Bu sene kimin şampiyon olduğundan daha önemlisi hangi takımın bu bilince daha önce varacağıdır.
Sevgili yeğenim Fenerbahçeli Engin Domaniç’in anısına, ruhu şad olsun.