Hepimiz bedenimizin bize verdiği sınırlar içerisinde aklımızın ve bilgi dağarcığımızın çerçevesinde bir dünyada yaşıyoruz.
Bir de değişik kaynaklardan okuyarak gözlemleyerek ve hayal ettiğimiz koskoca bir dünya var. Aslında o bile büyük evrenin içerisinde minik bir nokta.
Bize öğretilen kalıplar ve düşüncelerin dışarısına çıkmak çoğumuz için mümkün değil, ama aslında dünyayı geliştiren düşünceler ve buluşlar o sınırların ötesine geçmeye cesaret edebilenler tarafından yaratılabilir.
Tuzla sahilinde güneş battıktan sonra işte bunları düşündüm, çoğu zaman insanlar güneşi batırdıktan sonra evlerine giderler, halbuki gecenin asıl güzelliği güneşin ufku öpmesi ile ışığın kararmasının sürdüğü o daracık anda, sessizliğin bir mor kadife gibi denizi örtmesi.
Bu sütunlarda bir çok güzel haber, buluş, iş yaşamı için yol gösteren tavsiye ve metod okuyoruz.
Ben artık bunların ötesinde bir şeyler okumak istiyorum. Çalışmanın felsefesi, liderlik kavramının ruhsal gelişim boyutu, bizden olmayanlara bakabilme ve anlayabilme, kısacası istiyorum ki denizi seyrederken güneşin battığı noktanın ötesine geçelim.
Daha iyi bir dünyayı yaratan cesur yüreklerden birisi olabiliriz, yeter ki içimize bir bakabilelim ve gördüğümüz şey ile yüzleşe bilip onu kabul edebilelim.