Ramazan geldi hoş geldi.
Dün İstanbul’u seyrederken çocukluğumun Ramazan aylarını anımsadım. Farklı bir dünyaya gözlerimi açtım ama gittikçe hızlanan bir dünyada yaşıyorum. Çevremde her şey gittikçe hızlanıyor, görüntüler silikleşiyor ve insanlar birbirinden kopuyor.
Ramazan bana göre hızla değişen bir dünyada bir an yavaşlama, soluk alma ve düşünme zamanıdır. Günlük meşguliyetlerden ve kaygılardan arınarak kendine ve çevrene farklı bir açıdan bakma fırsatıdır.
Ben kimim?
Bu dünyada ne yapıyorum?
Başka neler yapmalıyım?
Kısacası Ramazan kendinle baş başa kalıp iç dünyana dönme ve yaşamını sorgulama zamanıdır.
Dün İstanbul’u seyrederken şunu da düşündüm.
Ramazan ayını belki de bir sanal Koç olarak görmemiz lazım, hızlı bir yaşam temposunda bize koçluk yapan, düşündüren ve farkındalık yaratan bir ay.
İnsanların tarihteki en gelişmiş iletişim imkanlarına sahip olduğu bir zamanda neden birbirlerinden bu kadar uzak ve duyarsız olduğunu düşünme fırsatı.
Neden insanların kısacık bir ömür içerisinde bu kadar maddi tutkulara yöneldiğini sorgulama zamanı.
Bu güzel ve mübarek ay hepimizin yaşamımızdaki küçük resimlerin üstüne çıkarak büyük resimimizi, gerçek yaşam amacımızı hatırlama zamanı.
Keşke bu güzel ayın manevi anlamını diğer dinlerdeki insanlarla paylaşabilsek, birbirimizi daha iyi anlayabilsek.
Tüm insanlığın Ramazan ayının anlamını yüreğinde hissetmesini diliyorum.