MARAŞ DEPREMLERİ ÜZERİNE-5
Depremin üzerinden iki hafta geçti, yaşadığımız felaketin boyutlarını henüz tam olarak bilmiyoruz.
Sosyal medyada bir sürü şey görüyoruz. Oy uğruna Siyasetçilerin sürekli olarak çıkarttığı emlak af yasaları, kötü niyetli hırsız müteahhitler, rüşvet alan belediyeler, kurum kimlikleri yok edilmiş devlet kurumları ve daha buna benzer bir çok şey.
Kimse veya hiç bir kurum yaşanılan bu büyük facianın sorumluluğunu üzerine almıyor. Gözüken o ki tüm başımıza gelenler yüce Allah’ımıza mal ediliyor.
Peki gerçekten öyle mi?
Nasrettin Hocanın eşeği çalınmış, herkes hocayı suçlamış, iyi bağlasaydın, gözünü üstünden ayırmasaydın gibi bir çok şey söylenmiş.
Hoca hepsini dinledikten sonra sormuş:
Peki hırsızın hiç mi kabahati yok?
Talep olmasa ve çıkarıldığı için siyasetçiler oy kazanmasa bunca imar affı çıkarılır mıydı?
Mütahitleri kontrol etmesi gereken teknik kadrolar rüşvet karşılığı görevlerini ihmal etmeseler bu çürük binaları yapabilir miydi?
Suçluyu merak ediyorsak toplum olarak aynaya bakmamız yeterli, suçluyu orada görebiliriz.
Şimdi sıra yaraların sarılmasına şehirlerimizin yeniden yapılmasına geldi. Ama önce aynaya dikkatle bakmak, gerçekleri kabul etmek ve yeni bir toplumsal akıl yaratmak zorundayız.
Sadece faylar kırılmadı, çağ dışı bir dünya görüşü de kırıldı, artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
Şimdi Türkiye’de yaşayan tüm insanların dil, din, mezhep ve siyasi görüş farklarını bir tarafa bırakarak el ele vermeleri ve şu soruyu sormaları gerekiyor:
Nasıl bir Türkiye geleceği istiyoruz?
Bugün nasıl bir Türkiye’de yaşıyoruz?
Neleri düzeltmemiz ve farklı yapmamız gerekiyor?
Elimizdeki tüm insanları böyle bir ortak hedefe ve yaşam değerlerine nasıl yönlendirebiliriz?
Deprem bize verdiği onca acıya rağmen bir şeyi gösterdi. Ülkemizin bir çok değerli ve güzel insanı var, bu insani enerjiyi harekete geçirebiliriz.
Bence hepimiz bu yazıyı okuduktan sonra bir kere aynaya bakalım ve düşünelim, şu soruyu soralım;
Ben birey olarak ne yapabilirim?
Hakkın rahmetine kavuşan güzel insanlarımızı artık geriye getiremesek de yaşayan insanlarımız için daha güzel bir gelecek yaratabiliriz.
Ya şimdi konuşacağız ya da sonsuza kadar susacağız.
Son Yazılarım
- ROMONA İLKOKULUNDAN İLHAMLAR (ROMONA-3)
- CHICAGO ROMONA İLKOKULUNDAN İLHAMLARA DEVAM (ROMONA-2)
- AMERİKADA BİR İLKOKULUN DUVARINDAN YAZILAR (ROMONA-1)
- 30 AĞUSTOS ZAFERİ (2023)
- FİLENİN SULTANLARINI ÜZMEYİN
- VOLEYBOL FİLELERİNİN GÜZEL İNSANLARINA BİR TEŞEKKÜR
- KADINLAR VOLEYBOL 2023 AVRUPA ŞAMPİYONUYUZ
- BİR SOKAK TAŞININ ÜZERİNDEKİ YAZILAR ÜZERİNE ÇEŞİTLEMELER
- MEHMET ALİ SANLIKOL, TURKISH HIPSTER
- ICF CONVERGE23
Kategoriler
- Annem (3)
- Deprem (7)
- Eğitim (38)
- Hayat (10)
- İş Hayatı (30)
- Kişisel Düşünceler (175)
- Koçluk (60)
- Koronavirüs (14)
- Liderlik (14)
- Müzik (8)
- Spor (14)
- Takım Oyunu (6)
- Teknoloji (6)
Arşivim
- Eylül 2023 (12)
- Ağustos 2023 (6)
- Temmuz 2023 (13)
- Haziran 2023 (5)
- Mayıs 2023 (2)
- Nisan 2023 (5)
- Mart 2023 (7)
- Şubat 2023 (4)
- Ocak 2023 (3)
- Aralık 2022 (4)
- Kasım 2022 (10)
- Eylül 2022 (3)
- Ağustos 2022 (4)
- Temmuz 2022 (6)
- Mayıs 2022 (6)
- Nisan 2022 (4)
- Mart 2022 (4)
- Şubat 2022 (5)
- Ocak 2022 (6)
- Aralık 2021 (6)
- Kasım 2021 (3)
- Ekim 2021 (5)
- Eylül 2021 (8)
- Ağustos 2021 (7)
- Temmuz 2021 (7)
- Haziran 2021 (4)
- Mayıs 2021 (11)
- Nisan 2021 (7)
- Mart 2021 (6)
- Şubat 2021 (6)
- Ocak 2021 (8)
- Aralık 2020 (7)
- Kasım 2020 (4)
- Ekim 2020 (9)
- Eylül 2020 (12)
- Ağustos 2020 (7)
- Temmuz 2020 (10)
- Haziran 2020 (13)
- Mayıs 2020 (6)
- Nisan 2020 (11)
- Mart 2020 (4)
- Şubat 2020 (9)
- Ocak 2020 (6)
- Aralık 2019 (2)
- Kasım 2019 (5)
- Ekim 2019 (15)
- Temmuz 2019 (9)
- Mayıs 2019 (4)
- Nisan 2019 (32)