Bugün öğretmenler günü, ömrünü ve gönlünü insanlığı aydınlatmaya adamış tüm öğretmenleri yürekten kutluyorum.
Benim çok iyi öğretmenlerim oldu.
İlk okul öğretmenim Melahat Soysal hanım ilk rol modelim oldu, o başka okula tayin edilince ben de onun peşinden okul değiştirmiştim. Kadıköy Maarif Koleji müzik öğretmenimiz Hikmet Günsel hanım bana müzik sevgimi hediye etti. Robert Academy matematik öğretmenim Bay Hobson ile insanı anlamak ve dinlemek neymiş onu öğrendim. Orta Doğu Teknik Ünivesitesi Differansiyel Denklemler hocam Can Akkoç ile sabır, hoş görü ve sevgi ile ne mucizeler yaratılabileceğini gördüm. Boğaziçi Üniversitesindeki Arman Manukyan hocamız bize muhasebe dersi bahanesi ile zerafeti ve beyefendiliği öğretti.
Yaşamımda bir çok öğretmenimin payı var, hepsine minnettarım.
Benim ilk ciddi öğretmenlik deneyimim Deniz Lisesi öğrencilerine ders verirken oldu, bir insanın farklı insanlar tarafından ne kadar farklı algılanabileceğini gördüm. Öğrenmenin en iyi yolunun öğretmek olduğunu farkettim.
Bana göre öğretmenlik bilgi öğretmenin ötesinde bir şeydir, öğretmen öğrencilerine insanlık değerlerini kendisi örnek olarak öğretir. Mevlana’ya göre ise insanlığı aydınlatan ışık olmaktır, ışığı paylaşmakla ışık azalmaz çoğalır. Bir başka görüşe göre ise ışık taşıyan eller değişse de yeni eller onu taşıyacak ve ışık sonsuza kadar insanlığa yol gösterecektir.
Ben ailemin öğretmenlik geleneğini halen sürdürüyorum, öğrencilerimden aldığım ışık ile yolum aydınlanıyor.
Günümüzün şartlarında öğretmenlik daha da önem kazandı, süratle değişen dünyanın dinamiklerine adapte olabilmek için daha çok öğretmene ihtiyacımız var.
Ben teknik olarak emekli olmakla beraber son nefesine kadar öğretmen olmayı seçtim, bugünlerde değişik çevrelerde zoom üzerinden yaptığım bir paylaşım var, adı şöyle:
Ölmeden Önce Öğretmek istediğim şeyler, bu yaşamın anlamı üzerine müzikli bir sohbet.
İlk sırayı alan şeyler ise şöyle:
Dinlemek ve Duymak
Bakmak ve Görmek
Bu paylaşımı öğretmenleri destekleyen tüm kurumlara gönüllü olarak yapmaya hazırım, çok hoş bir yolculuk yapıyoruz, ilgilenen kurumlar bana ulaşsınlar.
Babama kendisine olan manevi borcumu nasıl ödeyebileceğimi sorduğumda şöyle demişti:
Hiç annesini ensesinden tutarak taşıyan bir yavru kedi gördün mü?
Her nesil kendisini yetiştirenlere olan borcunu kendinden sonraki nesilleri yetiştirerek öder.
İşte ben bu yüzden öğretmenlik yapıyorum. Borç hiç bitmese de aslında öğreterek öğrenmeye devam ediyorum.
Bu güzel günde gelmiş geçmiş tüm öğretmenlerimi sevgiyle, saygıyla ve vefat etmişlerse rahmetle anıyorum.