ICF Advance 2020’de dünyada koçluk nereye gidiyor diye konuşmalar vardı. Şu genel eğilimleri gördüm:
- Koçluk tüm dünyada büyük cirolara ulaşan bir sanayi olmuş vaziyette.
- Koçluk yavaş yavaş şirketlerin üst düzey yöneticilerinin odalarından başlayıp mavi yaka çalışanlarına doğru iniyor.
- Koçluk ayrıca toplumun madden ve kültürel olarak daha geri kalmış kesimlerine de hizmet vermeye başlıyor.
- Eğitim dünyasında koçvari yaklaşım gittikçe geleneksel öğretmen öğrenci ilişkisinin yerine geçiyor.
- Pandemiden önce başlamış olan dijitalleşme şimdi daha da hızlanmış vaziyette. Koçlar ile koçluk almak isteyenler gittikçe daha çok bu platformlarda buluşuyorlar.
- Dijitalleşme koçlara zamandan ve mekândan bağımsız olarak çok daha geniş bir insan topluluğuna ulaşmalarını mümkün kılıyor.
Tüm bu olumlu gelişmeler bir yana benim de paylaşmak istediğim bazı sorularım var:
- Bu kadar çok koçluk okuluna, programına ve üniversite eğitimine gerçekten ihtiyaç var mı? Bu okullar ve modelleri hakkında önceden mukayeseli bir değerlendirme yapmak mümkün mü?
- Önümüzdeki yıllarda bu okulları bitiren insanlar kendilerini tatmin edecek bir müşteri kitlesine ulaşabilirler mi?
- Her isteyen ve bedelini ödeyen kişi koç olmalı mı?
Ne düşünüyorsunuz?