Her şey geçti.
Seçimler bitti, Fenerbahçe’nin maçı oynandı, tatillere gidildi, köprüler ve toplu ulaşım parasızdı ve şimdi o da bitmek üzere.
Tuzla’da bayramın üçüncü günü gördüğüm bu mütevazi ev bazı şeylerin Türkiye’de hiç bitmeyeceğini bana hatırlattı.
Atatürk’ü düşündüm.
Eğer yaşasaydı herhalde aramızda şöyle bir konuşma geçerdi:
“Çocuk nereye gidiyorsun, tatil bitti, pazartesiden itibaren yapacağınız çok şey var. Türkiye’nin kuruluş ayarlarına dönmesi gerekiyor. Ülkenin ortak bir gelecek hayal çevresinde adil ve barışçıl bir yol çizmesi lazım. Ekonomi dediğin şey parametreler değişince düzelir ama insani değerler kayboluyorsa orada durup düşünmek gerekiyor.
Yeni bir umut yaratmanız gerekiyor, eğitim sisteminden başlayarak üretime kadar uzayan bir çok sorun var. Sen birey olarak bu konularda ne yapmayı düşünüyorsun?”
Her şey birey olmakla ve birey sorumluluğu taşımakla başlıyor. Atamızın sözlerini düşündüm. Daha sonra her gün her kesimden değişik insanlarla yaptığım konuşmaların içeriğini hatırladım.
Karnaval bitti ama yaşam devam ediyor, kurmamız ve yaratmamız gereken ortak gelecek pazartesiden itibaren bizi bekliyor.
Savaşların tam ortasında ve siyasi savaşların tam merkezinde bir ülkenin insanları olarak bir araya gelmemiz gerekiyor.
Atatürk’ün şu sözünü hatırlamak gerekiyor:
“Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur.”
Ama bu kan bizim A pozitif kanımız değil ülkemizin tarihinin akıl birikimidir.
Pazartesi maç kaldığı yerden devam edecek.