Bayram bitti, gerçekler başladı.
Çok sıcak bir yaz geçeceğe benziyor, sürekli değer kaybeden ülke parası, yükselen enflasyon ve kısa bir sürede düzelme şansı görülmeyen bir ekonomi.
Bazen neyin olmaması gerektiğini anlamak için o şeyi yaşamak gerekiyor. Bir çok önemli ekonomiste göre dışarıdan gelecek sıcak paraya bağımlı bir ekonomik yapıyı sürdürmek mümkün değil.
Toplumlar da bireyler gibi yaşam derslerini ancak yaşayarak alıyorlar. Biz de almak zorundayız. Üstelik neyin doğru olduğunu ve yapılması gerektiğini bilen bir çok değerli insanımız var ama onları yönetim mekanizmasına sokabilecek bir siyasal anlayışımız yok.
Yaşayacağımız kriz bizi hem ekonomik olarak hem de sosyal olarak değiştirecek, buna eminim.
Bu süreçten çıkabilmek için yeni bir dünya ve gelecek umudu yaratmak zorundayız.
Yeni sorular sormalıyız.
Sevgili Hilmi Güvenal’ın “Yol Yakınken” adlı kitabında önerdiği bir kavram bu konuda bize yol gösterebilir.
YES, yani Yeniden, Sıfırdan.
Hilmi beye göre bu şekilde temiz bir sayfadan başlamak, geçmiş varsayım ve kararlarla sınırlı kalmadan mevcut tüm seçenekleri ve olasılıkları değerlendirmek gerekir.
Kitap iş yaşamına yönelik ama ben onu okudukça ve ekonomimiz bozuldukça oradaki ilkeleri acaba devlet yönetiminde ele alsak nereye varırdık diye merak ediyorum. Zaten devlet en büyük Holding değil mi?
Çinlilere göre her kriz bir fırsatmış, zaten onların dilinde bu ikisi aynı kelime ile anlatılıyor.
Türkiye bugün bağımsızlığını kazansa idi acaba nasıl bir ekonomik model benimserdi?
Türkiye’nin mukayeseli avantajları neler?
Türk devleti neyi teşvik etmeli?
Sorular çok, cevaplar çeşitli ama insanların temel olarak istedikleri şey aynı:
Bir refah devletinde güven içinde, huzur içinde, adil bir yaşamın parçası olmak.
Bence Linkedin’de paylaşılan onca güzel şeylere biraz da bu açıdan bakmak gerekiyor.
Ne dersiniz?
Söz serbest, gelin birbirimizi yeniden dinleyerek başlayalım.