Bazen tek bir fotoğraf binlerce sözün anlatamadığı şeyi bir anda anlatır.
Afganlı annenin bebeğini kurtarmak için tel örgülerin üzerinden hiç tanımadığı bir Amerikalı askere uzatması hafızalardan silinmeyecek bir fotoğraf olarak belleğimize kazındı.
Bir anne için hayal bile edilemeyecek bir sahne ama gerçek…
Peki ne oldu bize, biz insanlara, asırlardan beri geliştirilen sözde insani değerlere?
Onca din, felsefe, manevi gelişme, peygamberler, düşünürler, sanatçılar, bilim insanları ve daha nice insanlığı geliştirmek için yapılmış çabalar…
Yeni doğmuş yavrusunu bilmediği bir askere vermek zorunda kalmış bir annenin acısının yanında hiç birinin değeri kalmıyor.
İnsanlık neyi paylaşamadığının bile farkında değil, yabancıların tek derdi kendi vatandaşlarını ve askerlerini bu cehennemden çıkartmak, benden sonra cehennem ama fark etmez anlayışı.
Taliban orta çağ karanlığını temsil ediyor ama Afganistan’ı cehenneme çeviren onca dış güçler de gerçekte aynı karanlığı temsil ediyorlar.
Bunca insani gelişim tel örgülü bir duvarın dibinde yavrusunu yaşatmak için bilinmeyene uzatan bir annenin yüreğinde bitti. Kalan her şey artık anlamsız bir ayrıntı.
Bazen günlük iş geliştirme, yönetme meselelerinin üstüne çıkıp yaşadığımız dünyaya manevi açıdan bakmazsak, dünyanın çelişkileri üzerine kafa yormazsak ne yazık ki çitin bu tarafında da o tarafında da insanlığı bekleyen şey önce maddi sonra manevi bir çöküş olacak.
Öyle bir dünyada hepimiz kaybetmeye mahkumuz.
Sahi, bu ay satışlarda beklenen artış gerçekleşti mi?
Bebeğinden koparılmış anneye bu soruyu sormak ister misiniz?