Çoğu sınıf arkadaşlarım ortak sohbetlerimizde benim dünyaya çok saf baktığımı söylerler, ben de onlara dünyaya yeterince sert bakan insan olduğunu ve bir kaç saf bakışın genel havayı biraz yumuşatabileceğini söylerim.
Bu yazının konusu bir baraj projesinden aldığım ilhamlar ama yukarıdaki fotoğraf iki küçük çocuğa ait, onlar dünyanın kendilerine kurduğu barajları aşan küçük insanlar, bir baraj fotoğrafı yerine bu kendi çektiğim fotoğrafı koymayı daha hoş buldum.
Yılbaşı toplantılarından birisinde Pakistan’da bu yapılmakta olan dev bir baraj inşaatında çalışan bir Türk mühendisle tanıştım. Bana projeyi anlattı, fotoğraflarını gösterdi, projeye katkı yapan şirketler, o şirketlerin ülkeleri, çalışanların milliyetleri gibi konulara girdik.
Baraj Pakistan’da üç nehirin ve dağın birleştiği bir bölgede yapılıyor, henüz hafriyat ve yol yapımı aşamasında. Benim asıl ilgimi çeken şey bu projedeki uluslararası firmaların ve insanların çeşitliliği oldu.
Pakistan
Amerika Birleşik Devletleri
İngiltere
Çin
İsveç
Türkiye
İsviçre
Venezuela
Avusturya
Almanya
Kolombiya
Bunca ülkenin teknolojik bilgi birikimi ve katkısı ancak bir araya gelince böyle bir projeyi meydana getirebiliyor.
Sonra dünyanın baş etmesi gereken onca sorunu düşündüm:
Ekolojik değişim, çevre kirlenmesi, göçler, ekonomik ve sosyal sorunlar, ülkeler arası hegomanya çatışmaları, nükleer tehdit, açlık, susuzluk, uzaydan gelebljecek tehditler, bilgi çağına adapte olma zorlukları ve daha bir çok sorun.
Covid Belası hala bitmedi ama büyük oranda kontrol altına alındı.
Ülkelerin işbirliği olmadan bu mümkün olabilir miydi?
Bu kaosun ortasında ne yöne gideceği konusunda insanlarının ülkü birliğine varamadığı bir Türkiye.
Koçluk bana göre insanların kendi farkındalıklarını keşfetmeleri ve harekete geçmeleri için harika bir destek ve yol arkadaşlığı.
Ama bana göre koçluk bu dünyada daha da büyük bir küresel farkındalık için rol almalı.
Bir konferansımda şunu sormuştum;
Sınır Tanımayan Doktorlar varsa neden Sınır Tanımayan Koçlar olmasın?
Rekabet bizi bugüne getirdi, ama şu an felakete götürüyor.
Tek bir baraj için uluslararası bir iş birliği yapılması gerekiyorsa daha iyi bir dünya için neden ülkeler daha etkili bir iş birliği yapmasınlar?
Sonuçta Carl Sagan’ın dediği gibi sonsuz bir evrende bir zerre büyüklüğünde bir soluk mavi bir gezegende cevaplarını bildiğimiz soruları sorarak birbirimizi yoketmeye çalışıyoruz.
Arkadaşlarım beni saf olduğumu söylüyor demiştim, belki de haklılar ama ben vicdanımın sesini dinlemeye ve kendi deyimim ile bir uyandırma servisi olmaya devam edeceğim.
Siz ne düşünüyorsunuz?
Bugünün parçası, ayrıca benim size sorum olsun.
Benimle Oynar mısın? ( Bülent Ortaçgile saygı ile )