Yaşam sürekli olarak yeniden keşfedilmesi gereken bir kavram. Geçtiğimiz iki ay boyunca kendi koçluk mesleğim için keşfettiğim yeni bir yaklaşımı sizlerle paylaşmak istiyorum.
Özel bir arkadaş grubuna “Şu Jazz Denen Şey” adlı bir sunum yapmıştım, bunu izleyen bir hanım aynı konuda tanınmış bir jazz müzisyeni de dinlediğini ama onun anlatımının çok yavan olduğunu söylemişti. Ben de ona bunun normal olduğunu çünkü bir müzisyenin aslında enstrümanı üzerinden bizlerle gerçek ve derin iletişime geçebileceğini söyledim.
Daha sonra benden koçluk alan iki kemancı ile çalışmalarımız sırasında onlardan duygularını ve düşüncelerini bana sözle iletmeden önce keman ile iletmelerini istedim ve harika neticeler aldım. Daha evvel koçluk çalışmalarında çalıştığım insanlara müzik dinletiyordum ama müzisyenlerle çalışmak bambaşka kapılar açtı.
Daha sonra da Amerika’da başarılı olan üç Türk müzisyeni ile radyo programı yaparken aynı şeyi yaptım.
Koç meslektaşlarıma sesleniyorum, sadece müzisyen olanlara değil bir enstrüman çalan herkesle bunu deneyebilirsiniz, koçluk yaptığınız kişilere çalışma sırasında çalabildikleri enstrümanlarla size konuşmasını isteyebilirsiniz.
Sonuçta müzik dediğimiz şey bir dil değil mi?
İnsanlar dertlerini en etkili şekilde ana dillerinde anlatırlar.
Ne dersiniz?