Ben futbol konusunda bir çok arkadaşım gibi iddialı değilim, işin teknik yönü üzerine konuşacak çok kişi var. Ancak ortalıkta koparılan onca gürültüden sonra ben de maçı seyrettim.
Gecenin en güzel anı Andrea Bocelli tarafından söylenen şampiyonanın resmî şarkısı Nessun Dorma idi. O sırada stadyumun içerisindeki ses ve dans gösterisi harika oldu.
Biz maçı bir spor karşılaşması havasından çıkartıp bir vatan savunması çerçevesine oturttuk. Spikerlerimizin anlattığı maç ile bizim oyuncularımızın performansı arasında hiç bir uyum yoktu. Kendimizi çok abarttığımızı ve karşımızdaki rakibimizin yakın dönem performansını hiç fark etmediğimizi anladım.
Ben bu maçtan sonra iş yaşamı konusunda çıkarttığım kişisel dersleri paylaşmak isterim:
Herşey kendini, gücünü ve kaynaklarını iyi tanımakla ve bunların sınırlarını kabul etmekle başlıyor.
Teknik üstünlüğün yerini hamaset ile dolduramıyorsun.
Rakiplerini zayıf ve üstün yönleri ile iyi tanımalısın.
Maçı oynayıp kaybedebilirsin ama bundan gerekli dersleri alıp, kendini geliştirip yeniden oynayamazsan mağlup olursun.
Hayatta şans ve kader diye birşey vardır, ama kaybedişini eksiklerin yerine sadece buna bağlarsan hiç bir şekilde gelişemezsin.
Son söz:
Futbol sadece bir oyun değildir, ondan öğrenebileceğimiz güzel şeyler vardır.