Geçen hafta İzmir’de yapılan Ege Koçluk Zirvesinde yapılan konuşmaların bazılarını değerli meslektaşım Çakır Dilek YUNAR özetlemiş.
Birbirinden değerli konuşmacılardan birisi olan Cenk Akıncılar Bey konuşmasında şöyle bir şey söylemiş:
Çalışanın derdini çözemiyorsanız çok beklersiniz.
Konuşmayı dinlemedim ama buradan benim anladığım şey şu:
Çalışanlarınız ile güçlü bir iletişim ve bağ kurun, onları dinleyin, dertlerini öğrenin ve çözün.
Değerli Boğaziçili arkadaşım Hilmi Güvenal’ın her gün bir yudum okuduğum fenomen kitabı “Yol Yakınken”de ise şirketlerin alacaklı oldukları şirketlere şöyle yaklaşmasını öneriyor:
Biz borç tahsildarı değil borç çözücü olacağız. Müşterilerimizle bağ kuracağız, onların içinde oldukları şartları öğrenip borçlardan kurtulmak için neler yapabilecekleri konusunda danışmanlık yapacağız.
Benim de öğretmenlerinden birisi olduğum Vatel İstanbul’da öğrencilerime “Negotiation” (Pazarlık) dersi veriyorum ve onlara son derslerinde şöyle diyorum.
Bu dersten neyle ayrılacağınızı bilemiyorum ama unutmamanızı istediğim bir tek şey var, Negotiation en derin katmanında aslında bir diyalogdur, bir iletişimdir. Her şeyi unutabilirsiniz ama diyaloğu her zaman sürdürün.
Bugün yaşamımda geldiğim noktada şöyle düşünüyorum:
Bu dünyada yaşanılan tüm sorunların ardında dinleme tembelliği, diyalog eksikliği, karşımızda bizden farklı olanın ihtiyaçlarını anlayamama var.
Şu sıcak yaz günü güneş yavaş yavaş batarken şunları düşünüyorum. Güneşin altında söylenmemiş hiç bir şey yok ama o söylenenlerden unutulan çok var.
Çalışanlarımızın bize emanet edilmiş ruhlar olduğunu unutmayalım.
Müşterilerimiz olmazsa şirketlerimizin bir anlamı olmadığını hatırlayalım.
Vermeden almanın Allah’a ait olduğunu gönlümüze kazıyalım.
Türkiye’nin her açıdan kendi içinde ve dünya ile yeni diyaloglar başlatmadan içinde yaşadığı sorunları aşamayacağını düşünüyorum.
Her şey tek bir cümle ile değişebilir: Seni dinliyorum…
Siz ne düşünüyorsunuz? Dinlemeye hazırım.