Bu yıl aile ziyareti ve Noel kutlaması olarak Viyana’ya geldik.
Dün Albertina Müzesinde Albrecht Dürer sergisini gezmeye gittik.
Sergiyi gezerken orada ki insanların gösterdiği derin ilgi, sevgi ve merak beni çok etkiledi.
Her yaştan her cinsten ve milletten insan bu özel insanı ölümünden asırlar sonra büyük bir saygı ile selamlıyordu.
Sanat gerçekten de bir ülkenin ve oranın halkının yaşam enerjisini oluşturuyor.
İnsan göçüp gidiyor ardında bıraktığı eserleri yaşıyor.
Dürer Ustanın eserlerine bakıp iş hayatımız için neler öğrenebilirim diye düşündüm.
Yetenek, yeteneğin tutku ile sınırsız olarak geliştirilmesi, merak, sabır, gözlem, başka sanatçılardan ilham, anlamlı iş birlikleri ile yürümek, çalışmak ve alabildiğine çalışmak, yaratmak, yarattıklarından tatmin olmadan daha iyisini istemek, aramak.
Bir Dürer olmasak bile bence hepimiz ondan kendimiz için bir ilham alabiliriz.
En azından şu soruları sorabiliriz:
Benim derin tutkum nedir?
Ben gittikten sonra ardımda neler bırakacağım?
Nasıl bir hayat arzu ediyorum ve nasıl bir hayat yaşıyorum.
Viyana’da hava yağmurlu ama gönlüm düşünceli aklım ülkemde geziyorum.