Toprak Dedeyi kaybettik, bir çok dostum gibi ben de çok üzgünüm.
Bu fotoğrafı da keşke ben çekmiş olsaydım fakat bu da mümkün olmadı.
Ben kaybettiğimiz değerli insanların ardından sadece üzülmenin çok anlamlı olduğunu düşünmüyorum.
Yıllar önce kaybettiğim değerli dostum, spor sunucusu Kenan Onuk anısına davet edildiğim NTV Televizyonu programında bana onun ardından ne söylemek istediğimi sormuşlardı ve ben şöyle demiştim:
Kenan Onuktan ne öğrendik, onu hatırlayalım ve hiç unutmayalım.
Bugün aynı şeyi rahmetli Hayrettin Beyefendi için sormamız gerekir.
Toprak Dede bize ağaç sevgisini, önemini, erozyon felaketinin boyutlarını öğretti, çok önemli bir farkındalık yarattı.
Mütevazi yaşadı, ömrünün son bölümünü kendi ülkesinin en ciddi sorunlarından birini çözmeye adadı.
Zenginliğin parasal boyutlarını çoktan geride bırakmış ve ruhsal boyutta insanlarımıza ışık olmuştu.
Şimdi önemli olan onun manevi mirasını kimlerin nasıl sürdüreceği.
İnanıyorum ki Hayrettin Beyi her zaman sevgi ile anacağız, onun bıraktığı bilinci sonuna kadar koruyacağız.
Linkedin de bir çok başarı hikayesi ve formülü okuyoruz.
Acaba hangilerimiz onun kariyerinden bir şeyler öğreniyoruz.
Hoşça kal Toprak Dede, her zaman içimizde olmaya devam edeceksin.