Arkadaşım telefonla aradı ve ortak tanıdığımız bir çiftin boşanmak üzere olduğunu söyledi, lütfen sen onlarla konuş, başka kimseyle konuşmak istemiyorlar dedi. Ben evlilik danışmanı olmadığımı söylesem de durum değişmedi. Ya benimle konuşacaklar ya da boşanacaklardı.
Söz konusu çift geldi, ihtiyaç her şeyin anasıdır derler, evren bana bir akıl verdi ve oturduğumuz kafenin garsonundan iki tane A4 kağıt istedim. Çifti kafenin iki ayrı köşesine oturttum ve birer kağıt verdim.
Ön yüze eşleri ile ilgili en çok beğendikleri, sevdikleri ve takdir ettikleri 10 şeyi yazmalarını istedim. Arka yüze de eşlerinde en çok ne gibi değişiklikler olursa mutlu olacaklarını yazacaklardı. Ama kimse eşi ile ilgili olumsuz bir şey yazmayacaktı ve yazmadılar da.
Sonra oturduk, eşler kağıtları birbirlerine verdiler, birlikte okudular, mucizeler oldu. Neler konuşulduğunun önemi yok, ama konuştular işte ve gördüler ki asıl sorun birbirine açık olarak konuşmamak.
Örneğin erkek kağıda şöyle yazmıştı: Eşim saçlarını kızıl renge boyasın isterim.
Kadın cevap verdi: Neden söylemedin, tabi ki boyarım.
O gün yaşadığım şey Koç alet çantama bir enstrüman olarak girdi. Bir çok kere kullandım. Açık diyalog sadece evliliklerin değil tüm ilişkilerin sigortasıdır.
Bu deneyi yaşamınızda kiminle yapmak istersiniz?