Hamas saldırısından sonra İsrail’in başlattığı savaş ne yazık ki acımasızca sürüyor.
Şu sırada en çok tartışılan konu Gazze’de bombalanan hastaneye bombayı kimin attığı.
Hamas İsrail’in attığını iddia ediyor, İsrail ise Hamas’ın attığını iddia ediyor.
Gerçek şu, bombayı kim atmış olsa da burada masum insanlar öldüler.
İnsanlar acı çekiyor, insanlar tarifsiz korkular içersinde ölümle yüz yüze yaşıyorlar.
Dünyanın tüm ülkeleri iki kampa ayrılmış olarak bombanın nerden geldiğini tartışıyor ve…
Çocuklar ölüyor.
İkinci dünya savaşının en ağır ve kanlı çarpışmaları Belçika’nın Arnhem kentinde gerçekleşti.
Bu savaşı anlatan bir de film var; A Bridge Too Far. Meraklısına öneririm.
Resimde o günlerde savaşın tam ortasında yer alan St. Elisabeth hastanesini görüyorsunuz, bu hastane o savaşın tam ortasında kalmış bir yerdi, sürekli olarak Almanlar ve İngilizler arasında el değiştiriyordu. Ancak hastane kimin elinde olursa olsun içeride hem Alman hem de İngiliz doktorlar kesintisiz olarak her iki tarafın da yaralı hastalarını kurtarmaya çalışıyordu.
Ben çocukken dünya daha kolay algılanabilen bir yerdi, iyilerle kötüler vardı, iyiler sonunda kötüleri yenerdi. Dünya siyah beyazdı.
Şimdi herkesin kötü olduğu bir dünyada yaşıyoruz ve iyi bildiğimiz değerleri koruyan, yaşatan ne ülkeler ne de liderler var. Dünya simsiyah.
İnsanlık yaşadığı dünyayı daha güzel yapmak yerine kendi hakimiyeti altına almak için asırlardan beri ürettiği tüm değerleri ayaklar altına alıyor.
Tüm öğrenilmiş şeyler unutuluyor, onca din, inanç ve felsefe gelinen noktada değersiz ve anlamsız. Yapay Zeka daha iyi ve güzel bir dünya kurmak yerine daha iki yüzlü ve kötü bir insanlık yaratıyor ve…
İnsanlar tartışıyor; Bomba acaba hangi taraftan atıldı?
Ya bendensin ya da düşmanımsın anlayışı arasında sıkışan özgür düşünce ortada gözükmüyor.
Aslında bomba insanlığın vicdanına düştü ve yok etti.
Acaba bunu anlamamız için ne kadar zaman geçecek?