KOÇLUK EĞİTİMİ İÇİN BAŞKA BİR YAKLAŞIM MÜMKÜN MÜ?
Dün Chicagoda Dance Center Evanston öğrencilerinin sene sonu dans resitaline gittim.
Okulun kurucusu Bea Rashid gösteriyi takdim ederken okul olarak dans eğitimine olan yaklaşımlarını şöyle ifade etti:
Biz dans eğitiminin ilk aşamasında çocuklara teknikden çok yaratıcılıklarını geliştiren ve dansı kendi keşfetmelerini teşvik eden bir yaklaşım ile yola çıkıyoruz.
Gösteri tam anlamıyla çok güzel ve çoşkulu geçti. Bir çok değişik yaştan çocuk değişik dans müzikleri ile dans ettiler.
Gösteriden sonra eve dönerken Bea hanımın sözleri üzerine düşündüm. Kendi mesleğim olan koçluk eğitiminde böyle bir yaklaşımın nasıl netice verebileceğini düşündüm.
Bir çok koçluk okulunda önce teknikleri öğrenip sonra koçluk yapma ağırlıklı bir eğitim veriliyor.
Peki tam tersi olsaydı acaba nasıl olurdu?
Bir koçluk eğitimi düşünün ki ilk modül öğrencilere çok basit teknik bilgiler verilsin, onlar aldıkları bilgileri kendi özyaşamları ile ilişkilendirerek iki veya üç gün koçluk yapmaya çalışsınlar, geri bildirimler alıp verseler ve hocalar daha çok gözlemci olsa…
Ben böyle bir modelin en azından üzerinde düşünülmesi gerektiğini düşünüyorum.
Hatta belki de ilk modülde çocuklar ve büyükler birlikte Koçluğu keşfetseler ve yaratıcılıklarının en uç noktalarına gitseler?
Hepimiz biliyoruz ki çok büyük bir yaratıcı enerji ile doğuyoruz ve sonra klasik okul sistemi yaratıcı yönümüzü yok ediyor.
Benim ki bir dans okulundan alınmış bir ilham ve ondan doğan bir düşünce.
Eminim ki dans okullarının da biz koçlardan alabilecekleri bir ilham vardır, çağırırlarsa düşüncelerimizi paylaşabiliriz.
Koçluğun gittikçe karmaşıklaşan yeni dünya düzeninde ve iş dünyası yönetim anlayışında var olmak için yapması gereken değişiklikler belki de bir dans okulunun stüdyosunda mevcuttur, yeter ki sadece bakmayıp ayrıca görebilelim.
Lütfen düşüncelerinizi paylaşın birlikte öğrenelim.