Bir soru vardır; Çok gezen mi bilir yoksa çok okuyan mı?
Son bir aydan beri Türkiye’nin değişik şehirlerine günü birlik gidip değerli Boğaziçili arkadaşım Burcu Bilac Ete ve eşi Şükrü Ete ile Bursa Ecza Kooperatifi şubelerini gezerek Agreka ürünlerini tanıttık. Onlar Kokunun tarihi üzerine bir konferans veriyordu, ben de onlardan sonra Koçluk Nedir ve Yaşamınıza Neler Katabilir konulu bir konferans verip gönüllü bir eczacıya demo koçluk yapıyordum.
Bazen onların çocukları da bizimle geldi, birlikte Hisseli Harikalar Kampanyası tadında bir yolculuk yaptık.
Gandhi’nin bir sözü vardır, gittim gittim sonunda kendi memleketimi buldum.
Ben de aynı şekilde değişik şehirlerde gezip ülkemin güzel insanlarını tanıdıkça İstanbul’da ne kadar kısıtlı bir dünyada yaşadığımı fark ettim. Başka şehirlerdeki insanların dünyasına girdikçe ülkemin ne kadar büyük ve derin bir toprak olduğunu hissettim.
Daha sonra Şikago’ya bir ziyaret için gelince de çok sevdiğim Baha’i tapınağını ziyaret ettim.
Bahai öğretisi şunu der:
Hepimiz bir tanrının çocuklarıyız, hepimiz ona farklı şekillerde ulaşırız, hepimiz “Bir” bütünün parçasıyız ve birbirimize bağlıyız.
Bana göre gezmek kendimizden farklı dünyaları görmek, tanımak ve ilham almak için en etkili şey. Ancak okumak gezmeyi tamamlamazsa öğreti eksik kalıyor.
Şimdi Şikago’dan geçmiş haftalara baktığımda tüm gördüğüm ve okuduğum şeyler bir bütünlük kazandı.
Şirketlerde bir çok eğitim ve gelişim çalışması yapılıyor.
Benim önerim ise şu:
Çalışanlarınızı şirket içinde farklı pozisyonlarda çalıştırın, başka masaların ardından bütünü görsünler.
Ayrıca çalışanlarınızı yolculuklara gönderin, başka insanlar ve değişik kültürleri tanısınlar.
Bu dünyanın yükünü bir millete, bir ülkeye, bir siyasi görüşe, bir ekonomik modele ve dine taşıtamayız.
Kitap okumadan dünyayı anlamak mümkün değil. En iyisi iki güzelliği birden yaşamak, gezmek ve okumak.
Daha şu dünyada idrak edeceğimiz o kadar şey var ki.