Dün gittiğim tatil beldesinden dünyanın içinde olduğu durumu yorumlamaya çalıştım.
Bu gün daha çok çocuklar ve aileleri üzerine gözlemlerimi yoğunlaştırdım.
Bulunduğum yerde dünyanın dört bir köşesinden gelmiş farklı milletlerden, ırklardan ve inançlardan insanlar var.
Tüm bu insanları gözlemlerken gördüğüm en ortak değer hepsinin çocuklarına verdiği önem oldu.
Herkesin çocuğu çok değerli. Herkes çocuklarının iyi şekilde ve donanımlı yetiştirmek istiyor.
Ortalıkta cıvıl cıvıl bir çocuk sesi duyuluyor, aileler çocuklarının gözlerine bakarken mutlu oluyor.
Ben kendi öz yaşamımda da aynı şeyler görmüştüm. Herkes çocuğunun kendi ayakları üzerinde durabilmesini ve gittikçe ağırlaşan yaşam koşulları ile baş edebilmesini istiyor.
Devletlerin ise farklı planları var, onlar için çocuklar kendi siyasi hedefleri için sadece birer araç.
Bu çelİşkiyi de bireysel değerlerin dışında başka değerler sunarak örtüyorlar.
Çok merak ediyorum, çocuklara sorsaydık acaba bugünkü savaşlar olur muydu, insanlar kendileri gibi başka insanları bu kadar kolay öldürebilir miydi?
Tatil beldesinin deniz kıyısında tüm ülkelerin çocukları kumdan kaleler yapıyorlar, dalgalar onları yıkınca yeniden yapıyorlar, kimse başkasının kalesini yıkmıyor.
Acaba çocuklar büyüklerin neden bir birlerinin kalelerine saldırdığını biliyorlar mı?
Acaba bilmelerini biz büyükler ister miydik?
Yarın sabah buradaki çocuklar yeniden deniz kenarında oynamaya devam edecek.
Yarın bir çok devlet yeni savaş planları yapacak,
Ne tuhaf değil mi?