Kısa bir tatil için Ege kıyılarında bir tatil köyüne geldik.
Mekan insanın bedenini de ruhunu da çok etkiliyor. İnsan gevşiyor, çevreni algılaman farklılaşıyor, yaşam tempon yavaşlıyor.
Çevreme bakıyorum, bir çok değişik ülkeden birbirinden farklı insan koca bir transatlantiği andıran bu mekanda hep birlikte kavgasız gürültüsüz yaşıyor.
İnsanlar çeşit çeşit, şık giyimli genç kızlar ve oğlanlar ideallerindeki aşkı ararlarken, yeni evliler, evli çocuklu olanlar, büyük anne ve babalar farklı ritimlerde dünyayı yaşıyorlar.
Burada dış dünyadaki kaygılar duyulmuyor, gözükmüyor, hissedilmiyor.
İsrail, İran, Ortadoğu gerilimi, Ukrayna savaşı, borsadaki manipülasyonlar, siyasi kurnazlıklar, ekonomideki belirsizlikler, olimpiyat zaferleri, hepsi çitin öbür tarafında kalıyor.
Buradaki gündem o gün hangi açık büfenin talan edileceği, plajın neresinde oturulacağı, akşam hangi gösterinin izlenileceği.
Herkes Fellini’nin Amarcord filmindeki o ışıklar içerisindeki gemiden dünyayı seyrediyor ama kimse denizde ne olup gittiğini görmüyor.
Bu dünyadan bakınca insan insanoğlunun ilk çağlardan beri pek değişmediğini, temel iç güdüleri ile var olmak ve neslini sürdürmek için uğraştığı daha net görülüyor.
Ama bu küçük dünyanın büyük resimde küçük bir nokta olduğunu ve karnavalın bir kaç zamanda biteceğini biliyorum.
Dünyayı değiştiremeyeceğimizi de biliyorum ama kendi benimsediğim değerlere göre bir şeyler yapmanın doğru olduğuna inanıyorum.
Benim kendime çıkarttığım en önemli ders şu oldu:
Eğer insanlara herkesin eşit olarak yararlanabileceği bir ortak yaşam standardı sağlanırsa onlar arasında birlikte var olabilecekleri bir dünya yaratmak mümkün. Aksi takdirde içinde yaşadığımız kaos her gün daha da artar, teknoloji insanları eşitlemek yerine ayrıştırmakta devam ederse hiç kimsenin güvende olmadığı bir dünya yaratırız.
Linkedin mesaiyim burada bitti, şimdi artık gemiye dönebilirim. Ortadoğu buradan çok uzakta, ufka bakınca gözükmüyor. Savaş falan da olmaz, sadece askeri mühimmatlar yenileniyor.
Acaba akşam hangi yemeklerden seçsem, bir düşünmek lazım. En önemli mesele bu kaldı.