Boğaziçi Üniversitesi Mezunlar Derneği dergisinde röportaj yaptığım dünyaca ünlü bir Kaizen ustasına son bir soru sormuştum.
Burada bizimle 1,5 yıldan beri yaşıyorsunuz, sizin gözlemlerinize göre Türkler ve Japon’lar arasında gördüğünüz en önemli fark ne?
Adam hiç beklemeden şöyle cevap verdi:
Çok iyi yetişmiş insanlarınız var, beni Beko şirketi danışman olarak getirdi, oradaki mükemmel bir mühendise şunu yap dediğim zaman harika işler yapıyor. Ama başka bir işi şu mühendis arkadaşın ile ile birlikte yap dediğim zaman her şey duruyor. İki kişi birlikte çalışamıyorlar.
Korkunç gelişmiş egolarınız var, biz Japonya’da önce biz sonra ben deriz.
Bu duyduğum şeyi hiç unutmadım, yıllar içinde yaptığım gözlemler bu sözleri teyit etmeye devam etti. İş yaşamında, sanat ve kültürde, siyasette içtenlikle iş birliği yapan çok az örneğe rastladım.
Halbuki gittikçe karmaşıklaşan dünyamızda başarı ancak anlamlı iş birlikleri ve kendi kendini yöneten organizasyonlar ile mümkün.
Şimdi düşünün:
Bu gün kimlerle anlamlı bir iş birliği yapabiliyorsunuz?
Kimlerle daha yapmak istersiniz?
Ve en önemlisi de şu:
Yaşamınızda neler farklı olabilirdi?