Karşımdaki genç adam bir türlü net konuşamıyordu ama sonunda aklındakini söyledi:
Yönetici olmak istiyorum.
Ona iki tane soru sordum:
Seni yönetici yaparlarsa çalıştığın bölümde neleri farklı yapacaksın?
Yönetici olmanın bedelini ödemeye hazır mısın?
Çoğu insan iş hayatında yükselmek, sorumluluk almak ve başarılı olmak ister, bu da çok normaldir.
Ama madalyonun öbür yüzündeki iki soruya kolay cevaplar veremez.
Hayat bir alış veriştir, her istediğiniz şeyin bir bedeli vardır ve tüm hayatınız boyunca onlar için pazarlık etmek zorundasınızdır.
Karşımdaki genç insan zembereği boşanmış bir saat gibi konuşmaya başladı, gördüm ki ruhsal boyutta kafasındaki yere gelmiş. Nitekim tesadüflerin de yardımıyla yönetici oldu. Ama o gün ikinci soruya cevap vermemişti.
Yönetici olduktan sonra tekrar konuştuk, nasıl hissediyorsun diye sordum, cevap verdi.
İnsanla uğraşmak çok zormuş, eskiden işimi yaparken böyle bir sıkıntım yoktu, şimdi ise anlıyorum ki asıl zorluk insanların kişisel hedefleri ile şirketin hedeflerini aynı hizaya getirmekmiş. Çok yorucu bir iş.
Ona ikinci sorunun cevabını vermeye hazır olduğunu hatırlattım, verdi.
Özel hayatımdan bir çok şey gitti, ama bu bedele değerdi.
Ona kulübümüze hoş geldin demekten başka bir şey kalmamıştı.
Siz nelerin bedellerini ödüyorsunuz?